Snapshot Klassiek Ha die Mark!

Cécile Huijnen is violiste. Ze heeft een duo Huijnen & Hopman, is concertmeester van het Phion, is solist en maakt kamermuziek. Daarnaast is zij gastpanellid bij het radioprogramma Diskotabel. Cécile schrijft korte verhaaltjes over het dagelijks leven van een musicus die een kijkje in de keuken bieden. Het zijn columns met een knipoog, over vooroordelen, imago, achtergronden en de rock & roll van de klassieke muziek. Iedere twee weken op vrijdagavond kun je haar nieuwe column beluisteren op NPO Radio 4 en lezen op Classics To Go.

Ha die Mark!

How’s life? Gaat het nog? Ik vind het geweldig zoals je je dag en nacht inzet voor de goede zaak. Ook al verschillen we van mening wat dat dan precies is, die goede zaak. Maar je onuitputtelijke veerkracht lijkt je zo te zien moeiteloos de ganse crisis door te helpen.

Misschien kwam corona precies op het goeie moment voor jou. De verveling sloeg toe, been there, done that. Nu kun je je tanden weer ergens inzetten. Razendknap hoe je deze toestand al zo lang staat te handelen. Veel slaap zul je niet krijgen, maar toch sta je daar, dag in dag uit.

Je bent nooit te beroerd om iemand te woord te staan. Kalmpjes pareer je de gemeenste aantijgingen, welke idioot er ook tegenover je staat. En dat zijn er een hoop natuurlijk, in jouw Umfeld. Ook als de pleuris uitbreekt blijf je rustig en gedecideerd. Man, wat ben ik jaloers op je verbale talent. Met het grootste gemak rolt er volzin na volzin uit, zonder ook maar een puntje vergeten te benoemen van wat een collega je vijf minuten eerder allemaal in je gezicht smeet. Kritiek lijkt je niet te deren.

Tjonge Mark, hoe doe je dat toch? Mag ik daar een onsje van?

Een kanttekening, evenwel. Je schijnt regelmatig te roepen dat je voor visie naar de oogarts moet. Niet handig, als baas van een land. En van een grote partij. Akkefietjes over afschaffing dividendbelasting en gedoe met bonnetjes vrolijkten me ook niet op. Om nog maar te zwijgen over al die blunderende partijvrinden die je de hand boven het hoofd houdt. Zoals de jokkende datsjabezoeker, die jaren eerder al als een slaafse schooljongen en niet gehinderd door enige van kennis van zaken zijn culturele portefeuille voortvarend naar de gallemiezen hielp.

Desondanks vind ik het leuk dat je niks hebt met status, grachtenpandjes of een vette BMW. En dat je van muziek houdt en goed pianospeelt. Uit betrouwbare bron weet ik dat je bovengemiddelde kennis hebt van klassieke muziek en je alle info opzuigt als een spons. Dat je je oprecht interesseert voor uitvoerende musici en er alles van wil weten. Ik vind het lachen dat je open en bloot met een biografie van Chopin rondbanjert. Daar heb je ballen voor nodig.

Maar openlijk cultuur verdedigen doe je nooit. Waarom eigenlijk niet?

Geneer je je voor partijgenoten? Lijkt me niet, want rendement in kunst is keiharde realiteit. Koren op jullie molen. Waarom dan? Is het de manier waarop politiek functioneert, waarbij je collega’s de zaken regelen en jij je als manager alleen bezighoudt met de supervisie? Eh… welke visie dan? En de vraag blijft: hoe kan het dat je je totaal op de vlakte houdt over iets dat je zo na aan het hart ligt? Het mag best een tikje minder pragmatisch hoor. Levert kiezers op.

Over pragmatisch gesproken: als de kapper, nagelstylist en sekswerker door mogen vanwege de status van Zeer Noodzakelijk Contactberoep, hoe zit het dan met de geestelijke gezondsheidszorg? Want cultuur levert niet alleen miljarden op, het bespaart de overheid tegelijk een hoop zorgkosten. De ideale win-winsituatie, dat weet jij ook. Je wilt al die muziekliefhebbers toch niet naar de GGZ sturen in plaats van de concertzaal om hun ziel te balsemen? Er kan echt niemand meer bij op die wachtlijsten. Jij trekt al dat geneuzel toch ook niet als je niet af en toe kan rewinden met een lekkere ballade?

Kom op Mark, spreek je eens uit. Niet alleen over uitvoerend kunstenaars, ook over ons publiek. Want die laat je ook zakken. Onnodig, want het aantal besmettingen in de cultuursector is te verwaarlozen. Hoe dat kan? We zijn gedisciplineerd tot op het bot. Als een leger dat zijn bevelhebber gehoorzaamt, zo gaat het er bij ons aan toe. Voor artiesten is discipline hun tweede natuur, anders waren ze niet zover gekomen. En onze bezoekers hebben er alles voor over om zich een uurtje te ontspannen in een wereld waar corona even naar de achtergrond verdwijnt. Dertig man in zalen met meer dan duizend stoelen? Best bizar als ik aan die sekswerker denk.

Weet je wat? Kom eens langs, dan zie je het zelf. Dan krijg je bij ons alle ruimte. Plus wat balsem voor je ziel.

Was getekend,

Cécile Huijnen


Lees en luister ook