Classics To Go | 20 januari 2016

Sterk verhaal Beethoven in de cel

Beethoven stond bekend om zijn soms slonzige kledingstijl. En dat brak hem op een dag op.

Op een herfstmiddag zat een gezelschap van Weense notabelen even buiten de stad in herberg. Onder hen ook de politiecommissaris uit de Wiener Neustadt. Het begon al te schemeren toen een agent binnenkwam. ‘Meneer de commissaris’, zei hij. ‘We hebben een gevangene die ons geen rust gunt. Hij schreeuwt al urenlang dat hij Beethoven is. Maar hij ziet eruit als een zwerver, zonder hoed en in een afgedragen jas en hij heeft geen identiteitsbewijs bij zich.’ De commissaris gaf het bevel om de man tot de ochtend in de cel te houden. ‘Dan zullen we hem verhoren en uitvinden wie hij is.’
De volgende middag was het gezelschap uiteraard benieuwd hoe deze geschiedenis was afgelopen. De commissaris vertelde dat hij diep in slaap was toen een van zijn agenten rond elf uur bij hem op de deur stond te bonzen. Hij smeekte of de commissaris wilde meekomen. De gevangene eiste dat men Herzog, een theaterdirecteur uit Wiener Neustadt, zou halen om hem te identificeren. De commissaris zuchtte, stond op en ging Herzog midden in de nacht halen. Aangekomen in het celblok, beaamde Herzog meteen dat het hier inderdaad om Beethoven ging. Hij nam de componist mee naar huis en gaf hem zijn beste kamer. De volgende dag stond de burgemeester voor de deur om excuses aan te bieden.
Beethoven was de vorige dag het huis uitgegaan in een oude jas en zonder hoed met het plan om een korte wandeling te maken. Maar hij verdwaalde en tegen de tijd dat hij weer een bekende plek tegenkwam, liep hij langs de huizen naar binnen te loeren. Hij had honger en al uren niets gegeten. De bewoners dachten dat hij een bedelaar was en waarschuwden de politie. Tegen de agent protesteerde de componist: ‘Ik ben Beethoven.’ Waarop de politieman zei: ‘Natuurlijk, verzin nog eens wat. Een zwerver ben je, zoals u ziet Beethoven er helemaal niet uit.’