Classics To Go | 18 januari 2017

Sterk verhaal Gustav Mahler

In 1897 werd Gustav Mahler dirigent aan de Weense Hofopera. Dat was toch tamelijk verrassend in de stad, waar het antisemitisme welig tierde. Officieel was Mahler dan wel geen Jood, maar dat maakte voor het publiek niet veel uit.
De componist ging de conflicten ook niet uit de weg. Waren zijn voorgangers vooral de loopjongens van het bestuur, Mahler greep de macht. In het vervolg was er maar één man die het repertoire zou bepalen, en dat was hij. Dat leverde hem geen vrienden op. Ook met de pers had hij een problematische verhouding, na zijn besluit om de critici voor hun kaarten te laten betalen.
Tien jaar lang balanceerde Mahler op dit gevaarlijke koord van de macht. Hij was zich ervan bewust dat zijn baan nooit zeker was aan de Hofopera. ‘Elke ochtend dat ik naar mijn werk ga’, vertrouwde Mahler iemand eens toe, ‘loop ik naar mijn eigen kantoor en klop daar op de deur. Als er vervolgens niemand “binnen” roept, weet ik dat ik nog niet ben ontslagen.’